περιτυφλίτιδα

η, Ν

φλεγμονή τού περιτοναίου γύρω από το τυφλό έντερο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. perityphlitis (< περι-* + τυφλό [έντερο] + επίθημα -ίτιδα). Η λ., στον λόγιο τ. περιτυφλίτις, μαρτυρείται από το 1876 στον θ. Αφεντούλη].